میگو Shrimpگونه‌ای از سخت پوستان آبزی بوده که در بیشتر آب های جهان اعم از آب شور و آب شیرین پیدا شده و میگو یک منبع غذایی برای موجودات دریایی میباشد و میگوها می توانند رو به عقب شنا کرده .آنها مقاومت بالایی در برابر مواد سمی در مناطق آلوده بوده و میگو به صورت گسترده‌ای توسط انسان‌ها به عنوان ماده غذایی استفاده شده است و مثل سایر خوراک‌های دریایی میگو سرشار از کلسیم، ید، و پروتئین بوده و دارای ۱۲۲ تا ۲۵۱ میلی گرم کلسترول ( بسته به روش آماده سازی ) بوده که مصرف میگو به دلیل اثر بر روی سیستم گردش خون انسان سالم ارزیابی شده و دارای مقدار قابل توجهی املاح ضروری به ویژه آهن و فسفر داشته که برای کودکان در حال رشد و زنان باردار بسیار مفید بوده.دارای منابع عالی ویتامین B۱۲، ویتامین D، سلنیوم، پروتئین با کیفیت بالا، چربی های غیر اشباع و آهن و نیاسین داشته و پکیج پذیرایی کاملی از ویتامین ها را تشکیل می دهد.
ویتامین D۳ به طور طبیعی در فراورده های حیوانی پیدا شده که غنی ترین آنها روغن ماهی بوده سلنیوم در انواع غذاهای دریایی موجود میباشد و آثار آنتی اکسیدانی آن در جلوگیری از سرطان تاثیر داشته است
سلنیوم در نوسازی و ترمیم بخش های تخریب شده DNA اهمیت داشته و سرطان را به طور چشمگیری اهش یدهد و در فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز دخالت داشته که در کبد مواد سمی را خنثی خواهد کرد و مصرف روزانه ۱۲۰ گرم میگو ۷/۸۱درصد نیاز روزانه به سلنیوم را برطرف میکند و میگو حاوی آمینو اسید تریپتوفان نیز میباشد و این آمینو اسید در بدن تبدیل به نیاسین (ویتامین B۳) میگردد
میگوی سرخ یا سوخاری شده، میزان کالری دریافتی را افزایش می‌دهد در حالی که می‌توان با بخارپز کردن این منبع پروتئینی و زدن چاشنی‌ای مانند آب لیموترش تازه به آن، وعده غذایی کم‌کالری و در عین حال مغذی‌ای داشت.
یکی از عادت‌های خوب غذایی که متخصصان تغذیه آن را توصیه می‌کنند، مصرف هفتگی فرآورده‌های دریایی از انواع ماهی گرفته تا میگوست.
1- ضد فشارخون
میگو از منابع اسیدهای چربی از خانواده امگا 3 است که دریافت آن به کنترل فشارخون کمک می‌کند. البته توصیه می‌شود این ماده غذایی در هنگام تهیه با حداقل روغن و نمک طبخ شود، در این صورت به گزینه‌ای مناسب برای کاهش سطح فشارخون تبدیل خواهد شد زیرا سرخ کردن آن در روغن، کالری بیشتر به بدن می‌رساند و باعث افزایش وزن می‌شود که خود از عوامل بروز فشارخون است.
2- سرشار از سلنیوم
یکی از مواد معدنی‌ای که در میگو به میزان بسیار یافت می‌شود، سلنیوم است. با خوردن 100 گرم میگو، 64 درصد از نیاز روزانه به این ماده مغذی تأمین خواهد شد و از آنجا که سلنیوم خاصیت آنتی‌اکسیدانی دارد، عادت به خوردن میگو، احتمال ابتلا به سرطان روده بزرگ و انواع سرطان خون مانند «لوسمی» و «لنفوم هوچکین» را کاهش می‌دهد.
افرادی که به دلایل مختلف گوشت قرمز نمی‌خورند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به کم‌خونی ناشی از فقر آهن قرار دارند و از آنجا که با خوردن 100 گرم میگو، 19 درصد از نیاز به این ماده مغذی تأمین می‌شود، بهتر است در صورت نخوردن گوشت قرمز، میگو را در برنامه غذایی روزانه‌شان بگنجانند.
3- ضد آلزایمر
امگا 3 فراوانی که در میگو وجود دارد، باعث می‌شود عادت به مصرف هفتگی آن از بروز آلزایمر و اختلال حواس در دوران سالمندی جلوگیری کند. در واقع، دریافت روزانه 380 میلی‌گرم از این اسیدهای چرب، از بروز اختلال حواس و آلزایمر جلوگیری می‌کند و با خوردن هفته‌ای 2 تا 3 بار میگو، این مقدار اسید چرب به بدن خواهد رسید.
4- ضد کم‌خونی
افرادی که به دلایل مختلف گوشت قرمز نمی‌خورند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به کم‌خونی ناشی از فقر آهن قرار دارند و از آنجا که با خوردن 100 گرم میگو، 19 درصد از نیاز به این ماده مغذی تأمین می‌شود، بهتر است در صورت نخوردن گوشت قرمز، میگو را در برنامه غذایی روزانه‌شان بگنجانند.
5- منبع پروتئین و کلسترول خوب
میگو برخلاف تصور عامه مردم، باعث افزایش کلسترول نمی‌شود زیرا بررسی‌های مقایسه‌ای میان دو رژیم غذایی با تخم‌مرغ و میگو نشان داده‌اند که رژیم دارای میگو 7 درصد سطح کلسترول بد و 12 درصد سطح کلسترول خوب را افزایش می‌دهد در حالی که رژیم دارای تخم‌مرغ، سطح کلسترول بد را 10 درصد و سطح کلسترول خوب را 7 درصد بالا می‌برد. در واقع این ماده غذایی چربی کمی دارد و با خوردن 12 عدد میگوی درشت بخارپز شده، 160 میلی‌گرم کلسترول وارد بدن می‌شود و سطح تری‌گلیسرید 13 درصد پایین می‌آید بنابراین توصیه می‌شود آن را مانند سایر منابع پروتئینی مصرف کنید.